oστεοπόρωση

Μετά την ηλικία των 50 ετών  αυξάνεται η συχνότητα της όσο αυξάνει  η ηλικία.

1 στις 2 γυναίκες ( 50%)και 1 στους 5 άνδρες ( 20%) θα έχουν ένα κάταγμα σχετιζόμενο με την οστεοπόρωση στην διάρκεια της ζωής τους.

Ένα κάταγμα  είναι ένα γεγονός καθοριστικής σημασίας για ένα ηλικιωμένο άτομο και μπορεί να προκαλέσει πόνο, απώλεια κινητικότητας, αδυναμία επιστροφής στην δουλειά του ή στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Τα κατάγματα ισχίου είναι η πιο σοβαρή συνέπεια της οστεοπόρωσης .20% πεθαίνουν από τις επιπλοκές του κατάγματος στο πρώτο χρόνο. 

Το 50% δεν επιστρέφουν ποτέ σε πλήρη λειτουργική κατάσταση ενώ 20% αυτών δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και χρειάζονται μόνιμα φροντίδα από τρίτο άτομο.

Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα οστεοπόρωσης;

Η οστεοπόρωση είναι μια ανώδυνη και σιωπηλή νόσος . Δεν υπάρχουν συνήθως προειδοποιητικά σημάδια ή συμπτώματα  στα πρώτα στάδια .

Σημάδια  που δείχνουν ότι πρέπει κάποιος να ελεγχθεί για οστεοπόρωση είναι

• Απώλεια ύψους
• Κύφωση και σκυφτή στάση σώματος
• Ξαφνικός πόνος στην πλάτη (συνήθως αποδίδεται σε άλλα αίτια ενώ μπορεί να οφείλεται σπονδυλικό κάταγμα )
• Κάταγμα χαμηλής βίας δηλ κάταγμα μετά από ελάχιστη καταπόνηση ( όπως αναφέρθηκε) που είναι και ο κύριος τρόπος εκδήλωσης της νόσου

• Αυξημένο κίνδυνο  για οστεοπόρωση και/ ή κατάγματα  έχει κάποιος όταν έχει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω (αναλυτικές πληροφορίες στο έντυπο του IOF) https://riskcheck.osteoporosis.foundation/el/form

Παράγοντες που δεν μπορούν να τροποποιηθούν

• Ηλικία :καθώς μεγαλώνουμε , το οστά γίνονται πιο αραιά και σπάνε πιο εύκολα
• Επιβαρυντικά γονίδια:Συγγενείς με οστεοπόρωση ( ειδικά η μητέρα)
• Φύλο : οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο
• Μικροκαμωμένος σωματότυπος ( χαμηλό ανάστημα και χαμηλό βάρος)

 Παράγοντες που μπορεί να τροποποιηθούν

• Κάπνισμα
• Υψηλή κατανάλωση αλκοόλ
• Δίαιτα χαμηλή σε ασβέστιο και βιταμίνη D
• Έλλειψη άσκησης –καθιστική ζωή

Άλλοι παράγοντες

• Προηγούμενο κάταγμα ( διπλασιάζει τον κίνδυνο για νέο κάταγμα)
• Χαμηλά επίπεδα ορμονών φύλου (σε γυναίκες :πρώιμη εμμηνόπαυση, νευρογενής ανορεξία, έντονος αθλητισμός και σε άνδρες χαμηλή τεστοστερόνη)
• Ενδοκρινοπάθειες ( έλλειψη οιστρογόνων ή τεστοστερόνης, υπερδραστηριότητα θυρεοειδούς, παραθυρεοειδών, επινεφριδίων)
• Φάρμακα ( πχ. κορτιζόνη, αντικαταθλιπτικά, φάρμακα για καρκίνο μαστού ή του προστάτη, αντιεπιληπτικά, υψηλές δόσεις θυροξίνης, κάποια αντιδιαβητικά δισκία, ηπαρίνη,  κτλ)
• Συνοδά νοσήματα (ρευματοειδής αρθρίτιδα, άσθμα, σακχαρώδης διαβήτης , λύκος, νεφρική νόσος κτλ)
• Ιστορικό παραμονής στο κρεβάτι για μεγάλο διάστημα ( ατύχημα, εγκεφαλικό κτλ)
• Αστάθεια, τάση για πτώσεις.